مقاله «شکنجه و ترس لچس در بدنامترین زندان ایران» به قلم رابین رایت در نیویورکر، روایت زندگی سپیده قلیان، فعال سیاسی زن ایرانی، در زندان اوین است. این مقاله از کتاب جدید قلیان با عنوان «باشگاه نانوایان زندان اوین» و نام فارسی «رسپیهای شیرینیپزی از دل زندان» میگوید؛ کتابی که تلفیقیست از خاطرات، افشاگری و دستور پخت شیرینی.
جمهوری اسلامی در ماه گذشته میلادی (می ۲۰۲۵) دستکم ۱۵۲ زندانی را در زندانهای سراسر ایران به دار آویخت. از سوی دیگر اعدام ۵۱۱ نفر در پنج ماه نخست سال جاری میلادی در مقایسه با اعدام ۲۶۱ نفر در دوره مشابه در سال ۲۰۲۴، نشان میدهد آمار اعدامها رشد ۹۶ درصدی داشته است.
سایت نِیت کره جنوبی در گزارشی درباره ماجرای تعرض جنسی دو دونده و یک مربی ایرانی به یک زن ۲۰ ساله کرهای در شهر گومی، نوشت که ماجرا «تجاوز گروهی» بوده است و آنها به این اتهام بازداشت شدهاند. این رسانه نوشته که دو ورزشکار ایرانی در اتاق یکی دیگر از همتیمیها مخفی شده و سپس همگی به این دختر حمله کردهاند و مرتکب «تجاوز گروهی» شدهاند.
مقاله «سیاست غارتگرانه دونالد ترامپ» نوشته ایوان اوسناس، که در شماره ۲ ژوئن ۲۰۲۵ مجله نیویورکر منتشر شده، به بررسی چگونگی تمرکز ثروت و قدرت سیاسی در دوره دوم ریاستجمهوری ترامپ میپردازد. در این مقاله، نویسنده تصویری از یک الیگارشی سلطانگونه ترسیم میکند که در آن، وفاداری و ثروت، جایگزین شایستگی و قانونمداری شدهاند.
خبرورزشی به نقل از یک شاهد عینی مدعی «تجاوز جنسی گروهی» دو ورزشکار و یک مربی ایرانی به یک زن در کره جنوبی، شده است: «این زن از حمام اتاق ورزشکاران ایرانی برای پلیس لوکیشن میفرست. ورزشکاران مدعی میشوند تنها مورد سوم به زور بوده و بقیه با رضایت بوده.»
مقاله نوشته شده توسط درموت کوریگان درباره لوئیس انریکه و دخترش زانا که در The Athletic و پیش از فینال لیگ قهرمانان اروپا بین پاریسنژرمن و اینتر منتشر شده، نگاهی عمیق و احساسی به رابطه پدر و دختری دارد که با عشق، خاطرات مشترک و فقدان شکل گرفته است. این مقاله با توصیف صحنهای آغاز میشود که در آن زانا، در کنار پدرش، پرچم بارسلونا را در زمین مسابقه به اهتزاز درمیآورد؛ لحظهای که نشاندهنده پیوند عاطفی عمیق آنهاست.
روزنامه هممیهن در گزارشی درباره قربانیان انفجار بند رجایی بندرعباس نوشت: «۱۲ ظهر ششم اردیبهشتماه، وقتی اول دود آمد و بعد صدا و بعد خبرهای انفجار همهجا را برداشت، گوشی همراه زنها برای همیشه خاموش شد؛ خانوادهها نه میتوانستند آنها را پیدا کنند و نه آقای امیری، نوذرنژاد، سمیعنژاد و... را که مردان همکار زنها در آن کانکس بودند.»