نویسنده استدلال می‌کند که کاربران عادی، به‌ویژه نسل Z، به‌جای تولید محتوا، بیشتر به تماشاگر تبدیل شده‌اند و از آسیب‌پذیری آنلاین و قضاوت دیگران می‌ترسند.
مقاله پیش‌بینی می‌کند که ممکن است به نقطه‌ای به نام «پست‌گذاری صفر» برسیم که در آن تنها محتوای شرکتی، هوش مصنوعی و تبلیغات باقی بماند و جوهر انسانی و خودانگیختگی از بین برود، اگرچه هنوز هم عده‌ای صرفاً از روی علاقه به اشتراک‌گذاری ادامه می‌دهند.
او می‌نویسد: «پست کردن عکس چیزی که صبح همان روز خورده‌ایم، کاری بود که در سال‌های اولیه‌ی توییتر و اینستاگرام انجام می‌دادیم؛ و آن زمان حس تازگی داشت: ناگهان می‌توانستی پیش‌پاافتاده‌ترین لحظات زندگی‌ات را با گروهی از غریبه‌ها به اشتراک بگذاری، کسانی که شاید واقعاً از دیدن آن‌ها هیجان‌زده هم می‌شدند. ما این روزها، دلم برای عکس صبحانه و نمونه‌های مشابهش در اینترنت تنگ شده. دیگر افراد زیادی را نمی‌بینم که لحظات تصادفی زندگی‌شان را به‌طور معمول به اشتراک بگذارند.»
کایل چایکا همچنین می‌نویسد که نسل زد هم این مشکل را دارد: «در گفت‌وگوهایی که با ده‌ها نفر درباره‌ی عادت‌های فعلی پست‌گذاری‌شان داشتم، بسیاری از زومرها (نسل Z) و حتی کاربران جوان‌تر گفتند که نسبت به اشتراک‌گذاری زندگی‌شان در شبکه‌های اجتماعی نوعی بیزاری دارند. آن‌ها هم از «خستگی پست‌گذاری» رنج می‌برند.»
مشروح این مقاله را اینجا بخوانید.
توجه: این پادکست با ابزار notebooklm گوگل ساخته شده است