رایت معتقد است که میلیون‌ها ایرانی دلتنگ رهبر فعلی، آیت‌الله خامنه‌ای، نخواهند شد. به نوشته او حتی در صورت نبود او، ساختارهای قدرت ممکن است باقی بمانند، اما مشروعیت نظام در بحران عمیق قرار دارد: «پس از تقریباً نیم قرن، جمهوری اسلامی ایران دارای نهادهایی عمیقاً تثبیت‌شده است و همچنین رقابت‌های شدیدی میان قوا و نهادهای اجرایی، مقننه، قضایی، نظامی و اطلاعاتی. اما با وجود این اختلافات، همه این نهادها تشنه بقا هستند.»
او می‌نویسید: «من در دهه‌های گذشته، بارها در ایران سفر کرده‌ام و به نظرم یکی از سکولارترین کشورهای خاورمیانه است. بااین‌حال، تاریخ مذهب و سنت‌های آن همچنان فرهنگ و ذهنیت بسیاری از ایرانیان را شکل می‌دهد. ایرانیان در سطح جهانی نیز اغلب اقلیت دینی و قومی هستند، و همین موجب ترس وجودی از تسلط بیگانگان شده است.»
این تحلیل همچنین به توانایی رژیم در بسیج مردم برای اهداف تبلیغاتی در عین افزایش نارضایتی‌های داخلی و مقاومت فرهنگی اشاره دارد و پایداری سیستم جمهوری اسلامی در برابر تحریم‌ها و اعتراضات داخلی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
رایت از قول شائول بخاش، سردبیر پیشین در رسانه‌های ایران و نویسنده کتاب «حکومت آیت‌الله‌ها: ایران و انقلاب اسلامی» می‌نویسد: «در گذشته، دگرگونی‌های ایران با نشانه‌های آشکاری از پیش هشدار داده شده‌اند. این نشانه‌ها شامل اعتراضات خیابانی گسترده و مداوم بوده‌اند؛ مثلا بازارها بسته شده‌اند. نه به دلیل ناامنی، بلکه به‌عنوان اقدامی اعتراضی» و همچنین بخش‌های کلیدی کشور، به‌ویژه صنعت نفت و دستگاه اداری، دست به اعتصاب زده‌اند.
مشروح این مقاله را اینجا بخوانید.
توجه: این پادکست با ابزار notebooklm گوگل ساخته شده است