مقامات حکومتی میگویند آتش الیت عامل انسانی داشته و اشاره کردهاند به موارد مشابه و آتشسوزیهای ناشی از آتشافروزیهای نامسئولانه گردشگران. دو روز پیشتر هم گفته بودند چون آتش در ستیغهای سختگذر و پرشیب رخ داده حتی هلیکوپترها به زحمت میتوانند به عرصه در حال سوختن نزدیک شوند.
چند سوال:
- مردم چکار میکردهاند در چنان جای سختگذری که هلیکوپتر هم به سختی میتواند به آن برسد؟
- مردم چطور به آنجا رفتهاند؟
- مگر آن جنگل مسیر مشخص برای تردد و مکان مشخص برای کمپینگ ندارد؟
- چرا در جنگلی که در عین حال منطقه حفاظت شده هم هست، نه محیطبان و نه جنگلبانی مانع تردد و استقرار مردم در چنان مناطق بکری نشده؟
- چرا مردم در ایران برای آنکه چند ساعتی احساس فراغت کنند باید لزوما و حتما به دورترین نقطه در طبیعت بروند، جایی که خیالشان راحت باشد بسیجیان محلی احتمالا به سروقتشان نمیروند؟ چرا مردم نه در کنار هم بلکه هر یک در دورترین نثطه از دیگران میخواهد پایی دراز کند به فراغت و آرامش؟
- چرا طبیعت و جنگل باید تاوان جمهوری اسلامی را بدهند؟
اینها سوالات فرعی است البته. سوال اصلی کماکان این است که چرا دیر گستره آتش را تشخیص دادید و چرا امکانات کافی برای مهار آتش ندارید.
اما این سوالات مهمند از آن جهت که نشان میدهند حتی مسئله به ظاهر سادهای مثل آتشسوزی یک نقطه جنگلی نیز ریشه در ذات و ماهیت توتالیتریستی جمهوری اسلامی دارد و نه فقط فساد و ناکارآمدی مدیران آن.