مایکل اس. اشمیت، در مقاله‌ای در نیویورک تایمز، به چرخش جدید کارزار انتقام‌جویانه دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش می‌پردازد. به نوشته او، «ترامپ پس از هدف قرار دادن نهادهای مختلف، اکنون با شدتی بیشتر و با کمک دستیاران وفادار در وزارت دادگستری و جامعه اطلاعاتی، به دنبال پیگرد قضایی رقبای اصلی خود مانند باراک اوباما است. رییس جمهور آمریکا با اتهامات سنگینی چون «خیانت»، دولت اوباما را به توطئه علیه خود متهم می‌کند.»
این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه ترامپ، برخلاف دوره اول، اکنون ابزارهای دولتی بیشتری برای تحقق وعده‌هایش در اختیار دارد و این اقدامات تحت فشار پایگاه رأی او صورت می‌گیرد که خواهان برخوردی جدی با دشمنانش است.
در ادامه، ترجمه کامل تحلیل مایکل اس. اشمیت، که با عنوان Targeting Obama, Trump’s Retribution Campaign Takes Another Turn روز ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۵ در نیویورک تایمز منتشر شده را بخوانید؛
این همان چیزی است که واشنگتن تصور می‌کرد انتقام‌جویی این‌گونه خواهد بود.
هنگامی که پرزیدنت ترامپ دوره دوم ریاست‌جمهوری خود را آغاز کرد، ترس‌های عمیقی در میان مقامات کنونی و سابق وزارت دادگستری، کارشناسان حقوقی و دموکرات‌ها وجود داشت مبنی بر اینکه آقای ترامپ به وعده‌های مکرر خود برای «به زندان انداختن» یا پیگیری اتهامات علیه چهره‌های برجسته‌ای مانند لیز چینی، جیمز بی. کومی و رئیس‌جمهور سابق باراک اوباما، عمل خواهد کرد.
آقای ترامپ به سرعت به سراغ دشمنان مورد نظرش رفت؛ اما نه همیشه آنهایی که انتظار می‌رفت و اغلب نه به روش‌هایی که پیش‌بینی می‌شد.
او با به نمایش گذاشتن تمایل به استفاده ابزاری از دولت فدرال به عنوان یک سلاح، به روش‌هایی که به همان اندازه که جسورانه بود، بدیع و بی‌سابقه نیز بود، به مصاف طیف گسترده‌ای از افراد و نهادها رفت — از شرکت‌های حقوقی و دانشگاه‌ها گرفته تا روزنامه‌نگاران و بوروکرات‌های فدرال — که احساس می‌کرد با او در افتاده‌اند، از همراهی با او سر باز زده‌اند یا مظهر ارزش‌های ایدئولوژیکی بودند که او رد می‌کرد.
اما روز سه‌شنبه، آقای ترامپ به شکل و شمایل قبلی خود بازگشت و در یک طغیان کلامی فوق‌العاده بی‌پرده و تهاجمی، کینه و شکایت‌های خود علیه آقای اوباما، چهره‌های برجسته دولت‌های پیشین و دیگرانی را که با آنچه او کارزار طولانی آزار و اذیت خود از انتخابات ۲۰۱۶ به این سو می‌داند مرتبط می‌داند، دوباره مطرح کرد.
او که در زمانی به دلیل عدم تمایل به انتشار بیشتر پرونده‌های تحقیقاتی جفری اپستین تحت فشار سیاسی دو حزبی قرار دارد، در تلاش برای تغییر موضوع گفت که زمان آن فرا رسیده است که پیشینیان او با اتهامات جنایی روبرو شوند.
آقای ترامپ درباره هیلاری کلینتون گفت: «من از خیر او گذشتم و از این کار بسیار خوشحالم، اما با توجه به کاری که آنها با من کردند، وقت آن است که به سراغشان برویم.» و افزود: «چه درست باشد چه غلط، وقت آن است که به سراغ این افراد برویم. اوباما مستقیماً گیر افتاده است.»
او افزود: «او گناهکار است. این خیانت بود. این هر کلمه‌ای بود که می‌توانید به آن فکر کنید.»
اما اگر فهرست دشمنان او آشنا بود، به نظر می‌رسد ظرفیت او برای پیگیری انتقام در حال گسترش است.
آقای ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری خود، بارها دشمنان مورد نظرش را به خیانت متهم کرد و تلاش کرد تا اف.بی.آی و وزارت دادگستری را برای صدور کیفرخواست علیه آنها تحت فشار قرار دهد. او به رئیس دفتر خود گفته بود که می‌خواهد «سراغ اداره مالیات داخلی (آی.آر.اس) برود» تا با کسانی که با او در افتاده‌اند برخورد کند.
بسیاری از آنها مورد تحقیق قرار گرفتند و دو نفر از آنها موضوع حسابرسی‌های بسیار غیرمعمول و مداخله‌جویانه بودند، اما هیچ‌کدام هرگز متهم نشدند.
تفاوت اکنون این است که آقای ترامپ، بسیار بیشتر از دوره اول ریاست‌جمهوری خود، توسط دستیاران و اعضای کابینه‌ای احاطه شده است که اغلب به نظر می‌رسد مایل به اجرای خشمگینانه‌ترین و اقتدارگرایانه‌ترین انگیزه‌های او هستند.
وزارت دادگستری، که مقامات ارشد آن را افراد وفادار، از جمله دو وکیل خود او، تشکیل می‌دهند، تمایل خود را برای اجرای دستور کار شخصی آقای ترامپ نشان داده است. این وزارتخانه نه تنها دادستان‌های درگیر در پرونده‌های جنایی که دو سال پیش توسط یک بازرس ویژه علیه او مطرح شده بود را برکنار کرده، بلکه دادستان‌هایی را که شورشیان ۶ ژانویه را تحت پیگرد قرار داده بودند نیز کنار گذاشته است. این وزارتخانه همچنین پس از آنکه شهردار نیویورک موافقت کرد در مسائل مهاجرتی به آقای ترامپ کمک کند، پیگرد قانونی علیه او را متوقف کرد. و دولت همچنین مقامات دوره اول را که به منتقدان عمومی آقای ترامپ تبدیل شده بودند، مانند مایلز تیلور و کریس کربز، هدف قرار داد.
اما اکنون به نظر می‌رسد تلاش‌ها برای هدف قرار دادن مقامات ارشد دولت‌های پیشین در حال شتاب گرفتن است.
جامعه اطلاعاتی تحت رهبری آقای ترامپ درگیر کارزاری است که به دنبال نشان دادن این است که آقای اوباما و دستیارانش به اشتباه تلاش کرده‌اند تا آقای ترامپ را به تلاش‌های روسیه برای تأثیرگذاری بر انتخابات ۲۰۱۶ به نفع آقای ترامپ مرتبط کنند. و اینکه برخی از مقامات آقای اوباما و شاید خود آقای اوباما باید از نظر کیفری مسئول شناخته شوند.
جان رتکلیف، مدیر سیا، بازبینی‌ای را انجام داد که عمیقاً از دولت اوباما و مدیر سابق سیا، جان او. برنن، انتقاد می‌کرد. آقای رتکلیف در رسانه‌های اجتماعی نوشت که این بازبینی نشان داده است که این فرآیند فاسد بوده و سپس یک ارجاع کیفری به اف.بی.آی ارائه کرد.
مدیر اطلاعات ملی آقای ترامپ، تولسی گبرد، هفته گذشته گزارش دیگری را منتشر کرد که شامل اسنادی بود که به ادعای او نشان می‌داد در سال ۲۰۱۶ یک «توطئه خائنانه» توسط دولت اوباما برای آسیب رساندن به آقای ترامپ وجود داشته است.
روز چهارشنبه، خانم گبرد کارزار خود علیه دولت اوباما را تشدید کرد و گزارش کمیته اطلاعاتی مجلس نمایندگان در سال ۲۰۱۷ را منتشر کرد که با بخش‌هایی از ارزیابی دولت اوباما مخالفت کرده بود. این یافته‌های مجلس نمایندگان با مجموعه‌ای از گزارش‌های دو حزبی سنا که بعداً کار سیا و سایر آژانس‌های اطلاعاتی را تأیید کردند، در تضاد بود.
او که به عنوان مهمان ویژه در نشست خبری روزانه کاخ سفید به سوالات خبرنگاران پاسخ می‌داد، ادعا کرد که مقامات دولت اوباما به یک «کودتای چند ساله و توطئه خائنانه» علیه آقای ترامپ منجر شده‌اند.
او گفت: «شواهدی که ما یافته‌ایم و منتشر کرده‌ایم، مستقیماً به رهبری پرزیدنت اوباما در ساختن این ارزیابی اطلاعاتی اشاره دارد. چندین قطعه از شواهد و اطلاعات وجود دارد که این واقعیت را تأیید می‌کند.»
اواخر روز چهارشنبه، وزارت دادگستری تشکیل یک کارگروه برای بررسی این اتهامات را اعلام کرد، اتهاماتی که اثبات نشده‌اند.
گزارش‌های دولت ترامپ تاکنون نشان داده‌اند که دولت اوباما می‌خواسته است قبل از ترک قدرت، یک بازبینی را تکمیل کند. برای این منظور، آنها به آژانس اطلاعاتی فشار آوردند تا سریع کار کند، اما هیچ مدرکی دال بر رفتار مجرمانه وجود ندارد. با وجود این، آقای ترامپ ویدیوی جعلی از دستگیری آقای اوباما توسط مأموران اف.بی.آی در دفتر بیضی شکل را منتشر کرد.
هنوز مشخص نیست که آیا حتی یک وزارت دادگستری سازگار نیز مایل به گشودن تحقیقات جنایی علیه آقای اوباما یا دیگر دموکرات‌های برجسته و منتقدان ترامپ خواهد بود یا قادر به یافتن دلایلی برای این کار خواهد شد. حتی اگر دادستان‌ها اتهاماتی را مطرح کنند، پیگردهای قضایی می‌تواند دشوار باشد.
آقای اوباما، مانند آقای ترامپ، احتمالاً بر اساس حکم تاریخی مصونیت ریاست‌جمهوری دیوان عالی در سال گذشته، از پیگرد قانونی برای هرگونه اقدام رسمی در دوران ریاست‌جمهوری خود مصونیت دارد.
اما به نظر می‌رسد آقای ترامپ اغلب مصمم است از دولت فدرال برای تحت فشار قرار دادن دشمنانش به همان نوع موشکافی‌هایی که خود متحمل شده است، استفاده کند.
او که از آنچه به عنوان تحقیقات «شکار جادوگر» و اقدامات قانونی علیه خود که با تحقیقات در مورد انتخابات ۲۰۱۶ آغاز شد و به تحقیقات انسداد عدالت در مورد خودش تبدیل شد، خشمگین است، فرمان‌های اجرایی فلج‌کننده‌ای را علیه شرکت‌های حقوقی که حتی ارتباطات گذرا با آن اپیزودها داشته‌اند، صادر کرده است. این فرآیند بسیاری از این شرکت‌ها را تحت فشار قرار داده تا نزدیک به یک میلیارد دلار کار حقوقی رایگان (pro bono) را به اهدافی که او می‌پسندد، متعهد شوند.
دولت او، با معرفی دانشگاه‌ها به عنوان کانون‌های یهودستیزی و نوعی لیبرالیسم «بیدار» (woke) که به احساس او در هر مرحله با او مخالفت کرده و او را تحقیر کرده است، از هاروارد درس عبرتی ساخت و با استفاده از یک رویکرد تمام‌دولتی، خواستار تغییرات اساسی شد. او هاروارد را با کاهش‌های عمده در بودجه تحقیقاتی‌اش بمباران کرد، تلاش کرد ویزای دانشجویان بین‌المللی آن را لغو کند و مجموعه‌ای از تحقیقات مداخله‌جویانه و طاقت‌فرسا را علیه این دانشگاه آغاز کرد.
هاروارد اکنون در حال مذاکره برای توافق با کاخ سفید است، اما دولت با اطلاع دادن به دانشگاه در مورد یک تحقیق جدید در روز چهارشنبه، فشار را حفظ کرد.
او آنچه را که کانون‌های مقاومت «دولت پنهان» در داخل دولت خود می‌دانست، با تبر قطع کرد.
او به دنبال ارعاب سازمان‌های خبری بوده است، آسوشیتدپرس را از حضور در جمع خبرنگاران کاخ سفید منع کرده، در اختلافات بر سر پوشش خبری، توافق‌های مالی بزرگی از مالکان شبکه‌های ABC و CBS گرفته و علیه وال استریت ژورنال به دلیل گزارش‌هایش در مورد روابط او با جفری اپستین شکایت کرده است.
اما، همانطور که حامیان خود او اذعان دارند، هیچ یک از اینها به اندازه به زندان انداختن یکی از دشمنان مورد نظرش اهمیت ندارد.
نماینده مارجوری تیلور گرین، جمهوری‌خواه از جورجیا، روز یکشنبه در پستی نوشت: «اگر به پایگاه مردمی که از شما حمایت می‌کنند، از جنایات خائنانه دولت پنهان، دخالت در انتخابات، باج‌گیری و دار و دسته‌های شریر نخبگان ثروتمند و قدرتمند بگویید، آنگاه باید تک تک دشمنان مردم را از پا درآورید. در غیر این صورت، پایگاه [رأی] روی برمی‌گرداند و دیگر راه بازگشتی نیست. آویزان کردن تکه‌های کوچک گوشت قرمز دیگر آنها را راضی نمی‌کند. آنها کل شام استیک را می‌خواهند و چیزی کمتر از آن را قبول نخواهند کرد.»