همسر میرحسین موسوی در این یادداشت که روز یکشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۴ در وبسایت کلمه منتشر شده، نوشته است:
ملت امیدوار بود که پس از جنگ دوازده روزه، حاکمیت، با تفکر و تعقٌل و خود انتقادی، از سیاستهای خارجی خانمان‌برانداز و شیوه‌های استبدادی داخلی علیه ملت ایران کوتاه بیاید و به توصیه دلسوزان ملت، به عنوان اولین قدم، زندانیان سیاسی را آزاد کند و ساحت اندیشه و قلم را ازسیاهی سانسور پاک کند.
ملت امیدوار بود بر لطمات سهمگین جنگی که انتخاب و سلیقه مردم نبود، از سوی حاکمان بر جان مردم مرحم نهاده شود. اما دریغا، که حاکمان بر خشونت و ظلم و ستم افزودند، و با اعدام فرزندان منتقد مردم، و همزمان با سرکوب و کشاندن زندانیان سیاسی با قُل و زنجیر و ضرب و جرح و شتم، این آزادگان سرفراز را، از این زندان به آن زندان کشاندند و خون بر چهره نجیب‌شان پاشیدند و زخم بر دست و پای… شگفتا که چهره کریه استبداد و خشونت هم چنان بر قامت این نظام حرف اول و آخر است.
اینک به عنوان یک زن وطن‌پرست و آزادی‌خواه، توصیه می‌کنم آمران و عاملان این فاجعه از زندانیان افتخار آفرین و مقاوم و مجروح و از ملت عذرخواهی و همه زندانیان را آزاد کنند و به جای لجبازی با ملت بزرگ ایران روال دیگری را سرشار از همدلی و فروتنی با ملت پیشه خود سازند، کنار ملت و نه علیه ملت.
زهرا رهنورد
۱۸ مرداد ۱۴۰۴
جمعه، ۱۷ مرداد، فعالان سیاسی و برخی زندانیان سابق خبر داده‌اند که در حین بازگرداندن زندانیان سیاسی از زندان بزرگ تهران به اوین، ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاجزاده، محمدباقر بختیار، مطلب احمدیان، مهدی محمودیان و خشایار سفیدی که از زدن دستبند و پابند امتناع کرده بودند توسط نیروهای امنیتی بشدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با تن مجروح منتقل شده‌اند.
جزییات بیشتر را اینجا بخوانید.