تحقیقات روزنامه تلگراف از رسوایی جنسی گسترده در باشگاه پاروزنی لئاندر بریتانیا پرده برداشته است. دست‌کم سه عضو مرد این باشگاه به تجاوز و آزار جنسی هم‌تیمی‌های زن متهم شده‌اند، اما باشگاه در مواردی به‌جای برخورد قاطع، متهمان را به تمرین با قربانیان بازگردانده است. اعتراض‌های گسترده‌ی تیم زنان، از جمله تحریم تمرین‌ها و پوشیدن لباس‌های صورتی، توجه رسانه‌ها را جلب کرده است. فرهنگ سکوت، شوخی‌های جنسی در سطح مدیریت، و بی‌توجهی به شکایت‌ها، اعتماد عمومی را به این باشگاه معتبر خدشه‌دار کرده و بحران بزرگی در پاروزنی بریتانیا رقم زده است.
در این تحقیقات آمده است که؛
- یک عضو مرد تیم در سال ۲۰۲۲ به تجاوز به یکی از اعضای زن تیم متهم شد، اما اجازه یافت به فعالیت ورزشی خود ادامه دهد.
- ورزشکار مرد دیگری، پس از متهم شدن به آزار یک عضو زن تیم، ابتدا تعلیق و سپس از باشگاه اخراج شد، اما پس از تجدید نظر دوباره به باشگاه بازگشت. او بعداً توسط یک زن دیگر به تجاوز متهم شد.
- مرد سومی نیز در سال ۲۰۱۹، زمانی که عضو باشگاه لئاندر بود، به تجاوز به یکی از اعضای زن متهم شد. قربانی مجبور شد تمرینات خود را در کنار متهم ادامه دهد.
- فرهنگ سمیِ جنسیت‌زدگی و زن‌ستیزی برای سال‌ها در این باشگاه رواج داشته، تا جایی که یکی از اعضای ارشد در سخنرانی شام سالانه‌ی باشگاه در سال ۲۰۲۳، شوخی‌های جنسی صریحی مطرح کرد.
- پاروزنان زن در اعتراض آشکار به آنچه «رازی فاش‌شده در پاروزنی بریتانیا» توصیف شد، روبان‌های سفید و جلیقه‌های صورتی به تن کردند.
در ادامه بخش‌هایی از دو گزارش افشاگرانه روزنامه گاردین (Allegations of rape at rowing club ‘deeply concerning’ say Sport England and UK Sport ) و Rape scandal at Britain’s most prestigious rowing club در روزنامه تلگراف که در روزهای ۵ و ۶ ژوئن ۲۰۲۵ منتشر شده را بخوانید؛
در یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های اخلاقی ورزش بریتانیا در سال‌های اخیر، باشگاه پاروزنی “لئاندر” که به عنوان یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های پاروزنی بریتانیا شناخته می‌شود، با اتهامات گسترده‌ای از جمله تجاوز و آزار جنسی مواجه شده است. طی پنج سال گذشته، سه مورد جدی از تجاوز و آزار از سوی پاروزنان مرد علیه اعضای زن تیم گزارش شده که در اغلب موارد با بی‌توجهی مسئولان باشگاه مواجه شده‌اند.
بر اساس گزارش اختصاصی روزنامه تلگراف، نخستین مورد به سال ۲۰۱۹ بازمی‌گردد، زمانی که یکی از مردان عضو باشگاه متهم به تجاوز به یکی از زنان تیم شد. قربانی ناچار بود همچنان در کنار متهم تمرین کند. مورد دوم در سال ۲۰۲۲ رخ داد؛ یکی دیگر از اعضای مرد تیم، دختری ۱۸ ساله را پس از یک دورهمی تیمی مورد آزار جنسی قرار داد. با وجود گزارش رسمی قربانی به باشگاه و همچنین به پلیس، پیگیری‌ها به‌دلیل فشار روانی، نیمه‌تمام ماند و متهم به تمرین در کنار زنان ادامه داد.
مورد سوم، مربوط به ورزشکاری است که ابتدا به‌دلیل آزار رفتاری تعلیق شد اما پس از اعتراض باشگاه، دوباره پذیرفته شد و سپس یک زن دیگر او را به تجاوز متهم کرد. در تمامی موارد، واکنش باشگاه یا بسیار کند بود یا اصلاً اتفاقی نیفتاد.
اعتراض تیم زنان
در واکنش به این بی‌تفاوتی، تیم زنان باشگاه لئاندر تمرینات را برای یک هفته تحریم کرده و به جای پوشیدن لباس سفید سنتی باشگاه، از لباس‌های صورتی و روبان‌های سفید به‌عنوان نماد اعتراض و همبستگی با قربانیان استفاده کردند. بسیاری از مردان تیم نیز با این اقدام همراه شدند. این حرکت در فصل مسابقات ۲۰۲۴ به‌وضوح دیده شد و به سرعت به نماد اعتراض در پاروزنی بریتانیا تبدیل شد.
پس از انتشار گزارش‌ها، نهادهای رسمی ورزش بریتانیا شامل Sport England و UK Sport در بیانیه‌هایی رسمی، این اتهامات را “عمیقاً نگران‌کننده” توصیف کرده و اعلام کردند که با فدراسیون پاروزنی بریتانیا در تماس هستند تا رسیدگی به این پرونده‌ها به‌طور کامل و اصولی انجام شود. آن‌ها قربانیان را ترغیب کردند تا از طریق مراجع رسمی شامل پلیس یا سامانه محرمانه Sport Integrity شکایات خود را مطرح کنند.
باشگاه لئاندر در پاسخ به این اتهامات، مدعی شد که روندهای انضباطی داخلی را به‌روز کرده و با یک نهاد تخصصی خارجی برای بهبود رفتار سازمانی همکاری می‌کند. با این حال، بسیاری از اعضای تیم معتقدند که باشگاه، در عمل اقدام کافی برای محافظت از قربانیان انجام نداده است.
فدراسیون پاروزنی بریتانیا نیز اعلام کرده که به‌دلیل محرمانه بودن پرونده‌ها نمی‌تواند اظهارنظر جزئی کند، اما سلامت و امنیت ورزشکاران را در اولویت خود قرار داده است.
تحقیقات ۱۳ روزه باشگاه: «مدرک کافی وجود ندارد»
اتهام تجاوز علیه یکی از مردان (که به دلایل قانونی نمی‌توان نام او را ذکر کرد) در آوریل ۲۰۲۳ به باشگاه گزارش شد. این حادثه در جریان یک شب‌نشینی تیمی در سال ۲۰۲۲ رخ داده بود.
پس از یکی از گردهمایی‌های اجتماعی لئاندر در آن سال، این مرد متهم شد که یکی از اعضای زن باشگاه که آن زمان ۱۸ سال داشت را در آپارتمانی در هنلی مورد آزار جنسی قرار داده است.
پلیس منطقه تیمز ولی به تلگراف اسپورت تأیید کرد که زن مذکور، پس از اطلاع‌رسانی به باشگاه، شکایت خود را به پلیس ارائه داد. چندین گفت‌وگو میان پلیس و شاکی انجام شد.
با این حال، زن مورد نظر حاضر نشد شخصاً با مأموران ملاقات کند و در نهایت شکایتش را پس گرفت. او گفته بود که تصمیم گرفته «کل ماجرا را متوقف کند» چون این روند برایش استرس‌زا و آسیب‌زننده بوده است.
در این مدت، متهم اجازه داشت به تمرینات خود ادامه دهد و از فضاهای باشگاه در کنار تیم زنان استفاده کند. او این اتهامات را رد می‌کند.
در تاریخ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، نامه‌ای که به دست تلگراف رسید که به امضای ۳۳ ورزشکار — یعنی تقریباً نیمی از اعضای تیم لئاندر در آن فصل — رسیده بود. در این نامه نگرانی‌هایی را نسبت به رفتار این فرد به کمیته باشگاه منتقل کرد. ۱۸ زن و ۱۵ مرد در این نامه به «اتهامات متعدد و جدی» علیه این فرد اشاره کردند و از باشگاه خواستند «در اسرع وقت این اتهامات را بررسی کرده و اقدامات لازم برای حفظ امنیت و سلامت دیگر ورزشکاران را انجام دهد.»
ورزشکاران به‌ویژه نگران این بودند که هیچ اقدام آشکاری در خصوص تحقیق انجام نشده و متهم همچنان می‌توانست «در یک اتاق با قربانی تمرین، غذاخوری و معاشرت کند» که این مسئله برای دیگران نیز بسیار ناراحت‌کننده بود.
باشگاه در تاریخ ۶ نوامبر ۲۰۲۳، کمتر از دو هفته پس از دریافت این نگرانی‌ها، به ورزشکاران اطلاع داد که تحقیقات انجام‌شده توسط رئیس باشگاه، «پیت بریج» و نماینده رفاهی، «کیت ستل»، پایان یافته و به دلیل «ناکافی بودن شواهد»، موضوع به جلسه انضباطی ارجاع داده نخواهد شد.
گفته می‌شود که تنها یک شاهد مرد داوطلب شد تا در این پرونده شهادت دهد و گزارشی از آن شب را به صورت کتبی برای باشگاه ارسال کرد. چند زن دیگر نیز شرح اتفاقات را به عنوان مدرک ارائه کردند، اما ظاهراً هیچ‌کدام از آن‌ها در فاصله دو هفته‌ای بین ارسال نامه و بسته شدن پرونده توسط باشگاه، مورد مصاحبه قرار نگرفتند.
یکی از اعضای زن تیم، که نخواست نامش فاش شود، گفت: «وقتی این اتفاق افتاد، همه خیلی عصبانی بودند.»
قربانی پس از این واقعه باشگاه لئاندر را ترک کرد و دیگر برای آن‌ها پارو نمی‌زند.
«او وادارش می‌کرد با او صحبت کند»
تقریباً هم‌زمان با این ماجرا، شکایتی دیگر علیه یک پاروزن مرد دوم، که به دلایل قانونی نمی‌توان نامش را برد، به باشگاه ارائه شد. این شکایت مربوط به آزار یکی از اعضای زن و شریک عاطفی سابق او بود.
این مرد متهم بود که در اماکن عمومی بر سر زن فریاد می‌کشیده و او را در مکان‌هایی مانند سالن بدنسازی باشگاه عمداً محاصره می‌کرده است. شاهدان به تلگراف گفته‌اند در یکی از موارد، «او به‌وضوح در تلاش بود او را در گوشه‌ای گیر بیندازد و دست از سرش برنمی‌داشت».
یکی دیگر از شاهدان گفته: «ما خیلی از تمرینات را روی دوچرخه ثابت انجام می‌دهیم. او منتظر می‌ماند تا آن دختر روی دوچرخه بنشیند و بعد شروع می‌کرد با او حرف زدن. وادارش می‌کرد با او صحبت کند.»
شاهد دیگری نیز گفته که دیده این مرد از آن سوی باشگاه بر سر زن فریاد می‌کشیده است.
این مرد اذعان کرده که زن را آزار داده است. ابتدا توسط باشگاه تعلیق و سپس اخراج شد، اما هیئت مستقل تجدید نظر به نفع او رأی داد و اجازه بازگشتش را صادر کرد.
تلگراف دریافته که بعد از بازگشت این فرد، پاروزن زن دیگری او را به تجاوز جنسی متهم کرد. گفته می‌شود که این شکایت هیچ‌گاه به باشگاه یا پلیس ارائه نشده و متهم نیز این اتهام را رد کرده است.
پس از بازگشت این مرد به باشگاه، کل تیم پاروزنی زنان در جلسه‌ای با کمیته باشگاه شرکت کردند که در آن، یکی از اعضای ارشد گفته بود: «خیلی دردسر شده که شما با این موضوع مشکل دارید؛ این مشکل من نیست که شما یک جدایی بد داشتید.»
یکی از اعضای زن تیم به تلگراف گفت: «فکر می‌کردم کسانی که قدرت دارند اهمیت می‌دهند، اگر برویم و بگوییم احساس ناامنی می‌کنیم. اما واکنش باشگاه این بود: “ما را ول کنید به حال خودمان.”»
اعتراض به «راز آشکار پاروزنی بریتانیا»
بازگشت این مرد به باشگاه، که متهم به آزار و تجاوز بود، خشم بسیاری از زنان را برانگیخت. تیم زنان تمرینات خود را برای یک هفته تحریم کردند و سپس تصمیم گرفتند لباس سنتی سفید باشگاه را کنار بگذارند و به‌جای آن، لباس‌های صورتی بپوشند؛ به عنوان اعتراض و ابراز همبستگی با هم‌تیمی‌های خود.
این اقدام، در واکنش به آنچه آنان «برخورد ترجیحی باشگاه با دو پاروزن مرد» می‌دانستند، به‌مثابه لحظه «Me Too» دنیای پاروزنی بود. آن‌ها در سراسر فصل مسابقات سال گذشته با لباس صورتی در مسابقات شرکت کردند تا اعتراض خود را علنی کنند.
تیم زنان همچنین یک تحریم تمرینی را با حمایت تیم مردان اجرا کردند، هنگامی که مجبور به استفاده مشترک از فضاها بودند. چند عضو مرد نیز با آن‌ها همراه شدند و روبان‌های سفید بر لباس خود بستند.
یکی از منابع گفت: «ما طراحی لباس لئاندر خودمان را انجام دادیم تا مجبور نباشیم همان لباسی را بپوشیم که او می‌پوشید. این تنها سازشی بود که لئاندر اجازه داد.»
زنان همچنین در طول فصل مسابقات سال ۲۰۲۴، روبان‌های سفید بر روی جلیقه‌های خود بستند، به عنوان نماد همبستگی با قربانیان تجاوز و آزار جنسی. «ما لباس سنتی لئاندر را کنار گذاشتیم. این روبان‌های سفید را داشتیم»، منبع افزود. خبر این اعتراضات به‌سرعت در جامعه پاروزنی بریتانیا پیچید و اعضای زن باشگاه لئاندر از سوی دیگر تیم‌ها، از جمله دانشگاه‌های آکسفورد و کمبریج، حمایت دریافت کردند. آن‌ها نیز برای همبستگی، روبان‌های سفید بر لباس‌های خود بستند.
یکی از منابع گفت: «خیلی از باشگاه‌های دیگر هم در ژوئن و ژوئیه سال گذشته همراهی کردند و روبان سفید بستند. منظورم این است که این داستان، راز سر به مهر نیست در پاروزنی بریتانیا. برای هیچ‌کس که با زنان پاروزن در لئاندر در ارتباط بوده، تازگی ندارد. برای همه ما تجربه‌ای مستمر بود.»
آن فردی که اتهام تجاوز علیه او مطرح شده بود، در نهایت در طول فصل ۲۰۲۴ باشگاه را ترک کرد.
در جریان تحقیقات درباره اتهامات سال ۲۰۲۳، تلگراف متوجه مورد سومی شد که در آن، فردی (که به دلایل قانونی نمی‌توان نامش را ذکر کرد) در سال ۲۰۲۰ از سوی یکی از اعضای زن باشگاه به تجاوز متهم شده بود. قربانی، شکایت خود را به باشگاه برد، اما در نهایت از او خواسته شد که تمریناتش را در کنار متهم ادامه دهد.
ورزشکارانی که در پنج سال گذشته عضو باشگاه لئاندر بوده‌اند، از همه این اتهامات اطلاع دارند؛ چراکه به‌نوعی به «دانش عمومی» تبدیل شده‌اند.
با این حال، در شام پایان فصل در نوامبر ۲۰۲۳، تعدادی از حاضران از سخنرانی پس از شام یکی از اعضای قدیمی شگفت‌زده شدند.
این فرد، که بیش از سه دهه عضو باشگاه بوده و در موقعیت‌های رهبری مختلف نیز خدمت کرده، متهم است که در سخنرانی خود چندین اظهارنظر جنسی و اشاره غیرمستقیم به آلت جنسی‌اش داشته است — آن هم تنها چند روز پس از بسته شدن پرونده تحقیقاتی درباره ورزشکاری که در سال ۲۰۲۲ به تجاوز متهم شده بود.
در پاسخ به تحقیقات تلگراف اسپورت، باشگاه لئاندر اعلام کرد: «باشگاه لئاندر همه مسائل مرتبط با ایمنی ورزشکاران خود را بسیار جدی می‌گیرد. ما رویه‌های سخت‌گیرانه‌ای برای بررسی دقیق هرگونه شکایت رسمی داریم و روندهای انضباطی باشگاه را به‌طور منظم بازبینی می‌کنیم تا اطمینان حاصل شود که این روندها مناسب، منصفانه و محترمانه با ورزشکاران ما برخورد می‌کنند. علاوه بر به‌روزرسانی منشور رفتاری باشگاه، ما با یک ارائه‌دهنده تخصصی خارجی همکاری کرده‌ایم تا همه اعضا دقیقاً بدانند استانداردهای مورد انتظار چیست و چگونه می‌توانند موارد نقض را گزارش دهند. هرگاه مسئله‌ای مطرح شود، ما در صورت لزوم بلافاصله اقدام خواهیم کرد تا از سلامت روانی و جسمی ورزشکاران خود محافظت کنیم.»
آقای پیت بریج، رئیس باشگاه، افزود: «ورزشکاران تیم‌های ما در قلب این باشگاه قرار دارند. هنگامی که مسئله‌ای مرتبط با ایمنی پیش می‌آید، مانند هر سازمان دیگری، فرآیندی محرمانه و دقیق دنبال می‌شود تا از طرفین درگیر محافظت شود. ما به‌طور مستمر اقدامات ایمنی خود را بازبینی کرده و آن‌ها را در راستای هدف خود — یعنی فراهم‌کردن فضایی فراگیر و قابل‌دسترس برای نسل آینده ورزشکاران بین‌المللی — به‌روزرسانی کرده‌ایم.»
سخنگوی فدراسیون پاروزنی بریتانیا گفت: «ما نمی‌توانیم درباره جزئیات پرونده‌های ایمنی افراد در باشگاه‌ها اظهار نظر کنیم، چراکه این موارد ذاتاً محرمانه هستند. به همین دلیل، زمانی که با مسائلی در این دسته مواجه می‌شویم، چیز زیادی برای گفتن نداریم. اما آنچه می‌توانیم به‌طور قاطع بگوییم این است که ایمنی افراد درگیر در ورزش ما، در صدر اولویت‌های ما قرار دارد. ما هر مسئله‌ای را که به ما گزارش شود، به‌طور کامل و جامع بررسی می‌کنیم — همان‌طور که انتظار دارید و طبق وظایف ماست. این کار، در صورتی انجام می‌شود که اطلاعات کافی برای شروع یک تحقیق به ما ارائه شده باشد. اولویت ما این است که همه اعضای ما تجربه‌ای ایمن در شبکه باشگاه‌های ما داشته باشند. ما به‌شدت همه اعضا را تشویق می‌کنیم که در صورت داشتن نگرانی، با مسئول ایمنی باشگاه خود یا تیم حاکمیتی ما از طریق [email protected] تماس بگیرند. صدای شما مهم است.»
«محیط‌های سمی» دیگر در پاروزنی بریتانیا
افشاگری‌ها درباره باشگاه لئاندر، تنها یک ماه پس از آن صورت می‌گیرد که فدراسیون پاروزنی بریتانیا مجبور شد به اتهامات «قلدری» و نگرانی‌ها درباره محیطی «سمی» در باشگاه پاروزنی دانشگاه آکسفورد بروکس — دومین مرکز برتر پاروزنی کشور — پاسخ دهد.
باشگاه آکسفورد بروکس متهم شد که از شیوه‌های تمرینی‌ای استفاده می‌کرد که شامل «برگه سختی» (toughness sheet) می‌شد — برگه‌ای که ورزشکاران را بر اساس وزن‌شان رتبه‌بندی می‌کرد و انتقاداتی چون «پای را کنار بگذار» یا «تست لرزش» (jiggle test) مطرح می‌شد، که در آن ورزشکاران مجبور بودند جلوی آینه بپرند تا مشخص شود آیا باید وزن کم کنند یا نه.
گزارش مستقلی در آوریل امسال به دانشگاه آکسفورد بروکس تحویل داده شد. این باشگاه اکنون در حال تلاش برای رسیدگی به نگرانی‌های پاروزنان خود است، اما رسوایی باشگاه لئاندر، تنها یک ماه پس از افشای رفتارهای توهین‌آمیز و قلدری در باشگاه پاروزنی دانشگاه آکسفورد بروکس رخ داد. وقوع این دو پرونده پشت سر هم، زنگ خطری برای فرهنگ حاکم بر ورزش پاروزنی در بریتانیاست و بسیاری از کارشناسان را به بازنگری جدی در ساختارهای نظارتی و اخلاقی ورزش کشور واداشته است.