یک پژوهش منتشرشده در مجله Nature Sustainability با استفاده از دادههای بلندمدت و روشهای آماری پیشرفته، نقش بهبود کیفیت هوا را در کاهش نرخ خودکشی در چین بررسی کرده است.
یافتهها نشان میدهد بدتر شدن کیفیت هوا با افزایش هفتگی «۲۵ درصدی» خودکشیهای منجر به مرگ در جمعیت تحت پوشش همراه بوده و در مقابل، با بهبود کیفیت هوا، کاهش نرخ خودکشی مشاهده شده است.
چین حدود «۱۶ درصد» از کل خودکشیهای جهان را به خود اختصاص میدهد. طی سالهای اخیر، این کشور سیاستها و برنامههای گستردهای برای کاهش آلایندهها اجرا کرده که بهبود چشمگیر کیفیت هوا را در پی داشته. تحلیل دادههای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ نشان میدهد که میزان خودکشیها هم کاهش یافته و پژوهشگران میگویند که حدود ۱۰ درصد این کاهش، به خاطر بهبود کیفیت هوا بوده است.
در این مطالعه از مدلهای اقتصاد سنجی استفاده شده تا اثر کیفیت هوا از سایر عوامل مؤثر بر سلامت روان جدا شود. ارزیابیهای میانمدت و بلندمدت نشان میدهد کاهش غلظت آلایندههایی مانند ذرات معلق ریز (PM2.5) که معیار اصلی در این پژوهش بوده و همینطور دیاکسید نیتروژن و دیاکسید گوگرد که در دیگر پژوهشها مورد بررسی قرار گرفته، میتواند با کاهش استرس و افسردگی در جمعیت همراه باشد و در نهایت به اُفت نرخ خودکشی بینجامد.
این نتایج با شواهد پیشین همخوان است که ارتباط هوای آلوده با افزایش اضطراب، افسردگی و برخی اختلالات روانی را گزارش کرده بودند؛ اما پژوهش حاضر با اتکا به دادههای منطقهای و طولانیمدت، این ارتباط را در مقیاس ملی تأیید میکند و بهبود کیفیت هوا را یک راهکار پیشگیرانه مهم برای سلامت روان عمومی برجسته میسازد.
بر همین اساس، تقویت سیاستها و زیرساختهای کنترل آلودگی هوا نهتنها برای سلامت جسمی، بلکه برای بهبود سلامت روان و کاهش رفتارهای پرخطر مانند خودکشی ضرورت دارد.
با توجه به دگرگونیهای سریع جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی چین، کاهش اخیر نرخ خودکشی در این کشور همچنان یک موضوع مهم سلامت عمومی است و بهبود کیفیت هوا بهعنوان یکی از عوامل مؤثر در این روند شناخته میشود. پژوهشگران تأکید میکنند این یافتهها احتمالا قابلیت تعمیم به کشورهایی را دارد که هم آلودگی هوا و هم نرخ خودکشی در آنها بالاست.
جمعبندی این است که بهبود کیفیت هوا میتواند نقش معناداری در سلامت روان و کاهش نرخ خودکشی داشته باشد.
