ببینید | آخرین نفس‌های نیکا

نیکا شاکرمی، روز ۲۹ شهریور ۱۴۰۱، روی سطل زباله‌ای در بلوار کشاور تهران ایستاده بود، قدش بلندتر از ترس و دلهره‌ی جمعیت بود، روسری‌اش را آتش زده و می‌رقصاند، فریاد می‌کند، شاهدان گفته‌اند جمعیت نیز پشت او شعار را تکرار می‌کنند.

به گزارش آیندگان؛ لحظه‌ای که او ایستاده بود، هر کلمه‌اش حکم شجاعت و امید را داشت، و هر نگاهش، جرقه‌ای بود بر آتش مبارزه‌ای که در دل مردم شعله‌ور بود. و تنها چند ساعت بعد ناپدید شد. چیزی نماند جز سکوت سنگین خیابان‌ها و یاد نیکا، که روزها و هفته‌های بعد و تا همیشه تبدیل شد به نماد مقاومت، صدای کسی که به جای وحشت، شجاعت را به ارمغان آورد.

نیکا در سه سال گذشته همیشه زنده بود، خنده‌هایش، شیطنت چشم‌هایش و رقص او … امشب آخرین شبی زندگی نیکا شاکرمی بود.

نیکا شاکرمی، دختر ۱۶ ساله‌ای که در اعتراضات ۱۴۰۱ و در روزهای نخست خیزش «زن، زندگی آزادی» جان خود را از دست داد، امروز فراتر از یک نام است؛ او نماد شجاعت نسلی شد که در برابر سرکوب ایستاد. تناقض‌گویی مقام‌ها درباره مرگش، ایستادگی مادرش در بیان حقیقت، و مراسم چهلمی که به خیزشی مردمی بدل شد، نام نیکا را در قلب جنبش زن، زندگی، آزادی ماندگار کرده است.

لینک کوتاه
اشتراک گذاری: