در بیانیه این زندانیان آمده که «هفت روز پیش از حمله اسرائیل به زندان اوین، شماری از زندانیان سیاسی در دیدار با رئیس، دادیار زندان و مسئول حفاظت اطلاعات زندان اوین» خواستار «اجرای مصوبه قوه قضائیه برای آزادی موقت زندانیان در شرایط جنگی» بودند که به آن توجهی نشد.
شب پس از حمله اسرائیل، به گفته این زندانیان که نامشان را در زیر این بیانیه گذاشته‌اند، «از میان آوارها و خاک و سنگ، در حالی به سمت اتوبوس‌ها راه می‌پیمودیم که شلیک پدافند، تاریکی شب را می‌شکافت و روی زمین، نیروهای ویژه مسلسل‌به‌دست ما را محاصره کرده بودند؛ در حالیکه دستبندها و پابندها امکان حرکت آزادانه را از ما سلب کرده بود و هم چون قطاری از اسرای جنگی، سانتی‌متر به سانتی‌متر از میان خاک و سنگ قدم برمی‌داشتیم.»
در پی حمله هفته گذشته اسرائیل به زندانیان اوین، زندانیان مرد این زندان به زندان تهران بزرگ (فشافویه) منتقل شده‌اند که موجب افزایش تراکم و کاهش بیش از پیش بر امکانات این زندان شده است.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده: «زندان‌ها فاقد پناهگاه و استانداردهای ابتدایی در زمینه ایمنی و زیست زندانیان است. در حال حاضر زندان تهران بزرگ و قرچک ورامین با شرایط غیر انسانی خود به عنوان نماد خفقان، جایگزین زندان اوین شده‌اند و حقوق زندانیان اعم از سیاسی و عادی، هم‌چنان نقض می‌شود.»
تصاویری که بی‌بی‌سی از داخل زندان تهران بزرگ منتشر کرده، وضعیت تراکم و نبود امکانات در این زندان را نشان می‌دهد که در گرمای شدید تابستان ده‌ها نفر در فضایی کوچک روی زمین خوابیده‌اند.
در این بیانیه که به امضای شماری از زندانیان سیاسی مانند حسین شنبه‌زاده، ابوالفضل قدیانی، مهدی محمودیان و مطلب احمدیان رسیده، آمده است که حکومت باید به سیاست ارعاب، سرکوب وحشیانه، ایجاد محدودیت و بگیر و ببندهای فله‌ای در جامعه پایان دهد.