مهدی محمودیان، زندانی سیاسی در یادداشتی از زندان اوین از احتمال اجرای حکم امید تباریمقدم، جوان محکوم به اعدام، خبر داد و نوشت که «او قربانی پروندهسازی پر از تناقض شده و اکنون در آستانه مرگی قرار دارد که محصول اراده نهادهای امنیتی و سیاسی است.»
ابوالفضل قدیانی و مهدی محمودیان دو زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ در اعتراض به صدور حکم اعدام برای بابک شهبازی، زندانی سیاسی نوشتند: «وقتی طناب دار در کشور آویزان است، ما با چشمان باز، به تدریج میمیریم.»
شهریار براتی، زندانی سیاسی در روایتی از حمله اسرائیل به زندان اوین نوشت: «اوین، غزه شده بود… زندانیان سیاسی از ۲۰۹ اجساد بازجوها را بیرون میکشیدند… بازجوها، بازجوها! زندگانشان به ما نگاه میکردند. میان دو دشمن ایستادند؛ اسراییل و زندانیان سیاسی. و این نفرینی است جاودان برای آنان. پرسیدم! بنیادین پرسیدم: نگاه ما درد بیشتری داشت یا موشک اسراییل؟!»
جعفر پناهی، کارگردان برنده نخل طلا که مدتی در زندان اوین، در بازداشت بود، در یادداشتی درباره روایت ابوالفضل قدیانی و مهدی محمودیان از حمله اسرائیل به زندان اوین، آن را صحنهای «که کمتر در حافظهی تاریخ جهان» دیده میشود خواند: «لحظهای شگفت که مرز میان اسارت و آزادی، قدرت و شرافت، از نو معنا میشود.»
ابوالفضل قدیانی و مهدی محمودیان، دو زندانی سیاسی زندان اوین در متنی که روز ۱۰ تیر ۱۴۰۴ از زندان بزرگ تهران منتشر کردهاند، روایت تکاندهندهای از انچه که بر زندانیان و زندانبانان پس از حمله اسرائیل به زندان اوین گذشتهاست، نوشتهاند.