به گزارش آیندگان؛ این پژوهشگر و متخصص زبان‌های باستانی نوشت: در کتاب عهد عتیق بارها و بارها به نام کوروش بزرگ اشاره شده و در متون یونانی هم از او نام برده شده است و به همین دلیل زمانی که می‌خواستند قانون اساسی ایالات متحده را بنویسند یکی از مواردی که برای نوشتن به آن رجوع شده اندیشه‌های کوروش بزرگ بوده است.»
او با اشاره به تغییر ساختار زبان باستانی که باعث به فراموشی سپرده شدن خط میخی، دانش و اندوخته‌های نهفته در این نوشته‌‌ها شد، گفت: «پس سقوط هخامنشیان بخش زیادی از ساختارهای سیاسی،اداری و شاید فرهنگی ایران دگرگون شد. بسیاری از گل‌نبشته‌ها و بایگانی‌ها در شوش، تخت جمشید و بین النهرین در زیر آوارها مدفون شدند. ساختار زبان فارسی باستان در زیر نفوذ زبان ایلامی که مذکر و مونث نداشت و مقام اسم در جمله وابسته به حرکت پایانی نبود به فارسی میانه دگرگون شد. با به فراموشی سپرده شدن خط میخی، دانش و اندوخته‌های نهفته در این نوشته‌‌ها هم از یاد رفت.»
آقای ارفعی گفت: «نبود منابع مستقیم و متخصصان مربوط تا پیش از قرن ۱۹میلادی خط میخی رمزگشایی نشده بود، همچنین کتیبه‌ها یا کشف نشده و یا خوانده نشده بودند. مورخان ایرانی (مانند طبری، مسعودی، بلعمی و ..) به علت عدم آگاهی به زبان و عدم دسترسی به منابع یونانی و زبان عبری هیچ‌گونه آگاهی نمی‌توانستند از دوران هخامنشی و حتی به درستی از زمان تقریبی ۵۰۰ساله اشکانیان داشته باشند. دانش درست امروز ما پس از رمزگشایی و خوانش نوشته‌های خط میخی بویژه از زبان اکدی (بابلی نو) بدست آمده.»
او گفت: «با وجود آنکه کوروش بزرگ در نوشته‌های یونانیان شخصیت برجسته‌ای نشان داده شده است (به نمونه کوروش‌نامه یا کوروپدی از نوشته گزنفون) و یا در عهد عتیق «مسیح» خوانده شده (کتاب اشعیا نبی) همچون همه دیگر بزرگان تاریخ خواه ناخواه منتقدان و دشمنانی نیز داشته و دارد.»
عبدالمجید ارفعی نخستین مترجم استوانه کوروش بزرگ از زبان اصلی (بابلیِ نو) به فارسی است. او در سال ۱۳۹۴ جایزه سرو ایرانی، در زمینه میراث فرهنگی را به عنوان یک عمر کوشش فرهنگی دریافت کرد.