آلساپ هشدار می‌دهد که خطر اصلی از سوی حامیان جدید، مستقل و ضدجنگی مانند جو روگان و تئو وان است که ممکن است ترامپ را دیگر «یکی مثل بقیه سیاستمداران» ببینند؛ برداشتی که به‌مرور برای او هزینه‌ساز خواهد بود.
او می‌نویسد؛
از زمانی که دونالد ترامپ در ژانویه دوباره به قدرت بازگشت، چندین جنجال به‌نظر می‌رسید که تنش‌هایی را در درون جنبش ماگا نمایان کرده یا برخی اعضای کلیدی آن را از خود رانده است: صدور ویزا برای کارگران ماهر (در واقع، این مشاجره پیش از بازگشت ترامپ آغاز شده بود)، تصمیم به بمباران یمن، این واقعیت که مقامات دولت او سردبیر نشریه آتلانتیک را به گروهی برای گفتگو درباره بمباران یمن اضافه کردند و سپس سعی کردند مسئولیت را گردن دیگران بیندازند، تعرفه‌ها، هزینه‌کرد بودجه، اخراج یک آرایشگر همجنس‌گرا و فرستادن او به زندانی عظیم در السالوادور، پذیرفتن یک جت لوکس به‌عنوان هدیه از قطر، نظریه توطئه‌ای که می‌گوید جفری اپستین در واقع کشته نشده، و نظریه توطئه‌ای دیگر که می‌گوید اسناد مربوط به جرایم اپستین منتشر نشده‌اند چون ترامپ در آن‌ها حضور دارد.
به عقیده آلساپ؛ «برخی ناظران روایت «جنگ داخلی» را بیش از حد اغراق‌آمیز می‌دانستند. معاون رئیس‌جمهور، جی.دی. ونس - که در گذشته منتقد صریح مداخلات خارجی آمریکا بود - الگویی برای پیروان ترامپ ارائه کرد تا از میان این تناقض عبور کنند.»
او می‌نویسد «جنبش ماگا برای مدت طولانی، از آزمون‌های عظیم سیاسی جان سالم به در برده و یکپارچه مانده است؛ آیا یعنی همه‌چیز به‌خوبی و خوشی تمام شده؟ من مطمئن نیستم. اگرچه روایت «جنگ داخلی» میان اینفلوئنسرهای برجسته ماگا اغلب اغراق‌آمیز است، این صداها بازتاب‌دهنده‌ی همه‌ی کسانی نیستند که سال گذشته با ترامپ همراه شدند؛ افرادی که بسیاری از آن‌ها هرگز آن‌گونه که رفتار پس از انتخابات ترامپ القا می‌کند، کاملاً با پروژه ماگا همدل نبوده‌اند.»
متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید.
توجه: این پادکست با ابزار notebooklm گوگل ساخته شده است