چهارشنبه ۲۵ تیر، رسانههای رسمی جمهوری اسلامی اعلام کردند شهرام، معروف به غلامحسین غیبپرور، به دلیل آنچه «بیماری حاصل از عوارض شیمیایی» ناشی از جنگ ایران و عراق اعلام شد، به «شهادت» رسیده است.
به گزارش ایران اینترنشنال؛ غیبپرور به دلیل سمتهایی که داشت، چهرهای رسانهای بهشمار میرفت اما تا پیش از اعلام خبر مرگ او، اشاره خاصی به عوارض شیمیاییاش نشده بود.
رد پای غیبپرور برای سالهای طولانی در سرکوب اعتراضات مردم ایران به چشم میخورد.
او به راه حسین همدانی، دیگر فرمانده سپاه پاسداران رفت که در سرکوبهای داخلی و خارجی دست داشت. همدانی، گردانهایی از کسانی که «اراذل و اوباش» نامید، ساماندهی کرد و در جریان اعتراضات، از این گردانها برای سرکوب خشن شهروندان استفاده میکرد.
همدانی سال ۱۳۹۴، از فرماندهی قرارگاه «امام حسین» کنار رفت و غیبپرور، جایگزین او شد.
غیبپرور یک سال بعد (آذر سال ۱۳۹۵) فرمانده سازمان بسیج شد. او تا تیر ۱۳۹۸ ریاست این سازمان زیرمجموعه سپاه پاسداران را بر عهده داشت و پس از آن، در شهریور ۹۸، جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در قرارگاه «امام علی» شد.
قرارگاه «امام علی»، گردانهای «امام علی» را فرماندهی میکند. این گردانها مهر ۱۳۹۰، در دوران ریاستجمهوری محمود احمدینژاد، اعلام موجودیت کرد. نفرات این گردانها با لباسهای پلنگی یا سیاه، در اعتراضات حاضر و به معترضان حمله میکردند. گردانهای «امامعلی» از سوی «قرارگاه ثارالله» پشتیبانی میشوند.
حضور غیبپرور (نفر اول از راست) در یک دیدار که ششم خرداد ۱۴۰۴ از قزوین گزارش شده است. او در این دیدار هیچ تجهیزات تنسفی همراه ندارد. مجروحان شیمیایی معمولا در چند سال آخر، همواره نیازمند تجهیزات تنفسی هستند.
مرگ پر ابهام علی طائب
خبر مرگ پر ابهام غیبپرور، در حالی منتشر شد که جمعه ۲۰ تیر، رسانههای رسمی جمهوریاسلامی، با انتشار تصویر اعلامیه مرگ علی طائب، برادر حسین (حسن) طائب، فرمانده سابق سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، از «درگذشت» او خبر دادند.
در خبری که رسانههای رسمی اعلام کردند، آمده او در شامگاه پنجشنبه ۱۹ تیر «درگذشت»، همزمانی این خبر با انفجار در برج پامچال در شهرک چیتگر، که به طور رسمی «سانحه نشت گاز» اعلام شد، ابهامات درباره مرگ او را افزایش داد. رسانههای رسمی، در تمام اخبار راجع به مرگ طائب، او را نماینده سابق «ولی فقیه» در قرارگاه «ثارالله» معرفی کردند.
قرارگاه «ثارالله» نیز مانند گردانهای «امامعلی»، از مراکز اصلی سرکوب بهشمار میرود. جایگاه نمایندگی «ولی فقیه» در این قرارگاه کلیدی سرکوب، قابل توجه است.